De Geheimen van fstab op RHEL9
Vroeger was mounten “makkelijk”, je zette wat instellingen op wat regels in
/etc/fstab
, draaide mount -a
, en hoopte dat het na een reboot ook nog
werkte. Echte dependencies voor geneste mounts waren er niet, en alle dingen
die je systeem nodig hadden om te draaien zoals /proc
en /sys
stonden er
ook in.
Nu is dit voor eenvoudige dingen genoeg, maar zodra je ook mounts gaat toevoegen die wat moeizamer zijn, zoals mounts die netwerk nodig hebben, of die een harde afhankelijkheid hebben op een al reeds draaiende service, werdt het “interessant”, en dan niet op een leuke manier.
Ook kon een kleine typfout in een secundaire mount het hele boot proces van een systeem tegenhouden, met alle outages en andere lol van dien.
Tegenwoordig is het mounten van file systems het werk van systemd
, en
alhoewel je nog steeds /etc/fstab
kunt gebruiken, werkt het onder water
allemaal met systemd .mount
units.
In deze video laat Wander zien hoe deze .mount
units automatisch gegeneerd
worden bij het opstarten van je systeem, en hoe een aantal andere
gelijksoortige generators gebruikt worden.